Cath Luyten bikini Vlaanderen Vakantieland @ Bekende Vlaamse presentatrices

Cath Luyten trekt in Vlaanderen Vakantieland in haar beste bikini naar romantisch Cyprus


Cath Luyten gaat de romantische toer op en trekt naar het eiland der geliefden: Cyprus.

Ze ontdekt waarom dat eiland boven het lijstje van favoriete trouwplekken staat, treedt in de voetsporen van Aphrodite en maakt een 4x4-tocht met haar persoonlijke Adonis.

Vijgenbladen plukkend leert die haar de Cypriotische fauna en flora kennen en hij neemt haar mee naar de laatste exemplaren van de bedreigde moufflon.

Overnachten doen ze in een charmante B&B in de bergen, waar ze midden in een echtelijke discussie van de uitbaters terechtkomen.

Belgische Babe Cath Luyten lijmt de brokken en komt na een verfrissende duik in haar mooiste bikini in het zuiverste zwemwater van Europa weer helemaal verliefd naar huis.

REPORTER : Cath Luyten
REGISSEUR : Marc De Wolf

Cath Luyten gaat voor Vlaanderen Vakantieland de romantische toer op en trekt naar 'la isla amorosa', hét eiland der geliefden: Cyprus.

The Wedding Company
Wie wil trouwen op Cyprus kan dat met de Wedding Company.
Adres: P.O.Box 61504, 2 Dedalos Street, Paphos 8134 Cyprus
Tel: +357 26 81 84 00
www.the-weddingcompany.com
information@the-weddingcompany.com

Cath Luyten kon heerlijk logeren in B&B To Spitikou
Adres: Tris Elies, 4846 Lemesos
Tel: +357 99 52 71 17 of +357 25 46 21 20
www.spitiko3elies.com
christouandroulla@hotmail.com

Bezoek net als Cath Luyten het Kykkos klooster in Kalopanaiotis, of anders Stavros Tis Psokas (moufflonreservaat) en de Mozaïeken op de Pafos Archeological Site.

Cath Luyten dineert op de tram

Cath Luyten (34) verlaat even haar vertrouwde 'Vlaanderen vakantieland'-nest om gids te spelen op Njam!, net als Hanne Troonbeeckx. Elke week neemt ze een bekende gast mee op de tram door Brussel terwijl sterrenchef Thierry Theys kookt. 'Ik ben het vuilnisbakske van de familie.'

Vanaf zaterdag 19 mei 2012 spoort Cath Luyten voor Njam! vier weken door Brussel met een bekende gast. Terwijl zij met Jan Hautekiet, Sabine Appelmans, Johan Verminnen en mode-ontwerpster Kaat Tilley praat over hun liefde voor Brussel en voor eten, bereidt Thierry Theys - de jonge chef van tweesterrenrestaurant Nuance in Duffel - een culinair pareltje. Dat doet hij niet in de tot restaurant omgebouwde tram, maar telkens op een andere bijzondere plaats in onze hoofdstad: de Triomfboog, de Bozar, het Muziekinstrumentenmuseum en het Trammuseum. Opdienen gebeurt wél in de tram. Iedereen kan trouwens die Tram Experience meemaken, dat past in het gastronomische jaar van Brussel. 'De tram rijdt verrassend zacht', zegt Cath Luyten, die in Brussel studeerde, maar nu in Antwerpen woont. 'Mijn eten is niet van de tafel op mijn schoot gebibberd.'

De Vlaanderen vakantieland-presentatrice noemt zichzelf een foodie, maar geen fanatieke. 'Ik heb bijvoorbeeld nog nooit in een sterrenrestaurant gegeten. Die kleine porties houden mij tegen. Ik ben best een grote eter, ja. Ze noemen mij het vuilnisbakske van de familie. Voor mijn vierjarige zoon Bill geboren werd, gingen Frank (Raes, sportjournalist en echtgenoot van Cath Luyten.) tot drie keer per week uit eten. Maar nu wil ik een mama zijn die kookt voor haar zoon. Ik hou ervan iets heel moeilijks te proberen of net iets lekkers te toveren met restjes. Alleen, eten maken - met aardappelen schillen en worst bakken -, doe ik echt niet graag.'

Cath Luyten zoals u haar nog nooit zag

Cath Luyten, gezicht van Vlaanderen Vakantieland en De Kazakkendraaiers, zit niet verlegen om een stunt. Dus ook niet toen de artiesten van Fuerza Bruta haar vroegen één dag mee te spelen in het spektakel dat aan zijn laatste week in Knokke-Heist begint.
Na één repetitie in het zwevende water van het zwembad voelde Cath zich al klaar om gisteren op te treden voor een écht publiek. ‘Het was een meisjesdroom die uitkwam. Ik had de première gezien en vond het zo geweldig die meisjes in badpak en bikini te zien glijden in dat zwembad. Het was heerlijk om te spelen met het publiek onder me. Eén probleem: nu wil ik thuis ook zo'n bad.'

Manlief Frank Raes kwam mee en legde de première van Cath Luyten vast op de gevoelige plaat voor de mooiste foto's.

Cath Luyten wordt ambassadrice van zender BVN

Cath Luyten (34) mag Vlaanderen nóg iets meer als vakantieland verkopen: ze wordt ambassadrice voor BVN, de zender die het beste van de Vlaamse en Nederlandse tv aanbiedt in het buitenland.

Na de VN-ambassadeurs heb je dus de BVN-ambassadeurs, mensen die BVN moeten uitdragen in de wereld. BVN is de afkorting van het Beste van Vlaanderen en Nederland. Het is een zender die je wereldwijd via satelliet kunt ontvangen. BVN biedt een selectie aan van programma's van de VRT en de Nederlandse openbare omroep. Op die manier kunnen Vlamingen in het buitenland ook van Het journaal genieten, of van Villa Vanthilt.

Als nieuwe BVN-ambassadrice moet Cath Luyten de zender vooral uitdragen in binnen- en buitenland. Iets wat ze al deed als reporter van Vlaanderen vakantieland. ‘Als we in het buitenland opnames maken, zijn er wel eens Vlamingen die roepen: kijk, daar is dat blondje van Vlaanderen vakantieland. Dan zeg ik: dankzij BVN kunt u Vlaanderen vakantieland ook in het buitenland bekijken. Ik weet nog dat ik zeven jaar geleden in Zwitserland was voor Vlaanderen vakantieland. 's Avonds zette ik op mijn kamer de tv aan en zag ik mezelf in ons programma.'

BVN is volgens Cath Luyten de beste manier om in het buitenland programma's van de Vlaamse en Nederlandse televisie mee te pikken. ‘Niet iedereen is even handig met het internet en iPads. De knop van de televisie indrukken is nog altijd het gemakkelijkst. Senioren die overwinteren aan de Spaanse costa's zullen dat beamen. BVN is er voor zóveel mensen. Denk aan de vrouw van een Vlaamse man die in Saudi-Arabië werkt: die zal Jeroen Meus ook wel eens graag een Vlaams gerecht zien klaarmaken in Dagelijkse kost.'

De nieuwe BVN-ambassadrice zal voorlopig niet op BVN te zien zijn. Ze duikt wel op in de wekelijkse nieuwsbrief van Eén en op de website van BVN. Binnenkort reikt Cath ook de BVN-award uit aan het meest bekeken BVN-programma in het buitenland. Cath zegt dat BVN haar op het lijf geschreven staat. ‘Ik kijk thuis amper tv, in het buitenland wel. Niks leukers om 's avonds even naar De pappenheimers te kijken. Ik herinner me nog dat we bij wijlen Jan Wauters te gast waren in Zuid-Afrika. Om acht uur 'savonds moest het stil worden: dan keek Jan naar Het journaal op BVN. Eigenlijk was Jan een nog betere ambassadeur geweest.'

Cath Luyten presenteerde 'De kazakkendraaiers'

Cath Luyten presenteerde vanaf 27 februari ‘De kazakkendraaiers’, een verbaal steekspel waarin twee teams strijden voor de titel van Beste Kazakkendraaier. Teamkapiteins Bart De Pauw en David Galle krijgen daarvoor elke week de hulp van een geestige gastspeler.

Het is de eerste keer dat Cath Luyten een programma presenteerde. De echtgenote van Frank Raes is vooral bekend als sexy reporter van Vlaanderen Vakantieland.

David Galle is een nieuw gezicht op televisie. Hij is de winnaar van de Comedy Casino Cup 2009. Bart De Pauw zat dat jaar in de jury.

Bekende gastspelers zijn Henk Rijckaert, Sven de Leijer, Bart Cannaerts, Adriaan Van den Hoof, Tom Lenaerts en Philippe Geubels. Lieven Scheire van Basta en Nathalie Meskens bijten op 27 februari de spits af.

De kazakkendraaiers werd uitgezonden op zondagavond op Eén, voor ‘De Ronde’.

Cath Luyten naakt in de sneeuw voor 'Vlaanderen Vakantieland', in haar blootje tussen de Lappen

Mooi hoe Cath Luyten werkelijk álles in de strijd gooit om ons in de winterspecial van 'Vlaanderen Vakantieland' te overtuigen van de schoonheid van Lapland. Zelfs een naakte saunabeurt in de sneeuw is niet te veel.

Die reporters van Vlaanderen Vakantieland toch: ze wandelen, klimmen, zwemmen, duiken en vliegen zich de longen uit het lijf om de kijkers thuis net dat beetje extra te bieden. Reporter Cath Luyten (32) ging een stapje verder: de vrouw van sportjournalist Frank Raes is naakt te bewonderen terwijl ze in Lapland richting sauna holt en aansluitend een ijskoude duik neemt. De VRT was al zo handig om die beelden met de blote borsten van Cath Luyten in het reclamefilmpje voor deze aflevering te gebruiken. Dat is de aandachtige kijker niet ontgaan, merkte Cath Luyten. 'Ik was donderdag voor Vlaanderen Vakantieland aan het filmen in Tremelo voor Damiaan. Op de markt waren werkmannen bezig. Een van hen sprak me aan: Zijt gij dat die daar naakt in dat water springt? Ja, dus.'

Of dit het eerste blote achterwerk in Vlaanderen Vakantieland is, is niet zeker, maar opvallend is het wel. 'In dat deel van de wereld heeft bijna iedereen een sauna: je kunt er niet omheen. Ze zitten er úren in en nemen hun thee of sterkedrank mee. Ik vond het flauw om daar in badpak of bikini in te stappen, dat doen ze daar niet. Dus deed ik het maar zonder kleren en uiteraard gebruikten ze net die naaktscène in een filmpje voor deze aflevering. Of Frank dit al gezien heeft? Ik had het hem verteld. Ik wacht nu op het moment dat we die aanloop naar de sauna samen kunnen doen.' (lacht)

Cath Luyten bezoekt in deze aflevering het Finse deel van Lapland en trok haar ogen open. 'Ze zeggen dat Finland niet meer is dan meren en magere zielige denneboompjes. Maar onder dikke pakken sneeuw is het prachtig. Zeker als je met een scooter bij laagstaande zon over een bevroren meer rijdt. We mochten ook aan boord van een ijsbreker op de Botnische Golf. Ik heb me laten vertellen dat zo goed als alle Finse havens in de winter dichtvriezen en dan schiet zo'n ijsbreker in actie. Ik ben ook met een dik Teletubbie-pak in het ijskoude water geweest, maar daar voel je niks van. Toch niet als je geen water inslikt, wat ik uiteraard wél heb gedaan.' (lacht)

In Lapland kroop Cath Luyten ook bij de enige echte Kerstman op de schoot. 'Ik wou die man van 450 jaar eens aan de tand voelen, maar dat ging niet makkelijk. Hij was niet uit zijn rol te krijgen. Toen ik bij hem op de schoot wou, zag je hem aarzelen. Uiteindelijk zei hij toch ja. Lapland was echt een reis van contrasten, en niet alleen naakt in een sauna zitten stomen. Ik heb ook aan ijsklimmen gedaan en heb toen écht afgezien. In de reportage zie je mij half lachen, maar ik lachte echt groen.'

Op 24 oktober zien we nog meer van Cath Luyten in de winterspecial van Vlaanderen Vakantieland over het Amerikaanse Colorado. 'We reden met een dikke Chrysler door de besneeuwde bergen: zalig. We hebben Aspen bezocht, het stadje waar de superrijken skiën. Vol dames met bontjassen en chihuahua's. De sneeuw is er écht beter dan in Europa: ze noemen het daar champagne powder. Onze sneeuw is in vergelijking beton.'

Lisbeth Imbo en Indra Dewitte in De Zevende Dag @ Bekende Vlaamse presentatrices

Lisbeth Imbo en Indra Dewitte in De  Zevende Dag


Stoelendans bij VRT: presentatrice Lisbeth Imbo verlaat De Ochtend

Na vijf jaar houdt Belgische babe Lisbeth Imbo het bekeken bij ‘De Ochtend’ op Radio 1. Bij de VRT is een stoelendans aan de gang.

Lisbeth Imbo was samen met Jonas Muylaert elke ochtend van de partij tijdens het actuaprogramma ‘De Ochtend’ op Radio 1. Na vijf jaar vindt Imbo het echter tijd voor iets anders. Xavier Taveirne en Marjan Temmerman zullen de fakkel van Imbo en haar collega overnemen.

“Ik ben nu vijf jaar bezig geweest met ‘De Ochtend’ en ik vind dat eigenlijk een mooi getal”, vertelt Imbo. “Ik had al een tijdje aangegeven dat het stilaan tijd werd voor iets anders. ‘De Ochtend’ is fysiek enorm zwaar en mijn sociaal leven leed er ook wel onder.”

Nu heeft Imbo dus de knoop doorgehakt: gedaan met ‘De Ochtend’: “Vijf jaar is een mooi eindpunt”.

Toekomst in televisie?

Lisbeth Imbo zal zich nu concentreren op haar project voor Canvas rond oud-premier Leo Tindemans. Een documentaire, zoals eerder al bekend raakte? “Dat vind ik wat kort door de bocht. Het zal eerder een generatieportret zijn, waarbij ik als 36-jarige in gesprek treed met een 90-jarige.” Ze wil met Tindemans bijvoorbeeld praten over hoe hij naar het leven kijkt en hoe hij zijn België ziet.

Is dit een definitieve terugkeer naar de beeldbuis? “Het is nog te vroeg om te zeggen of ik voor televisie zal blijven werken”, laat ze weten. “Er liggen nog verschillende plannen op tafel, maar dat is afwachten.”

Er beweegt meer bij Radio 1 dan enkel het vertrek van Lisbeth Imbo. Het programma ‘Peeters & Pichal’ verdwijnt binnenkort ook van de zender. “Ik denk dat Annemie (Peeters, nvdr.) en Sven (Pichal, nvdr.) eveneens nood hadden aan verandering.” Pichal stapt over naar de nieuwsdienst en Peeters zal in het weekend een nieuw actuaprogramma op Radio 1 presenteren.

Het andere presentatieduo van ‘De Ochtend’, Bert Rymen en Sara Van Boxstael, blijft gewoon op post.

De stoelendans bij de zender heeft volgens Imbo uitsluitend te maken met persoonlijke keuzes van de medewerkers en een drang naar afwisseling.

Indra Dewitte (Leuven, 9 augustus 1972) is journaliste bij de VRT.

Dewitte studeerde Germaanse in Gent en haalde een master in Münster (Duitsland). Na haar studies werkte ze een tijdje bij een klein productiehuis voor televisie (dat meewerkte aan de documentaire Abo, een vrouw in Congo). In 1998 ging ze op de nieuwsdienst van VTM werken. Ze begon er als journaliste wanneer de commerciële radio’s Topradio en Q-music met nieuws beginnen en VTM met een ochtendjournaal. In 2000 stapte ze over naar de VRT en ging voor Koppen werken als reporter en presentator. Drie jaar later stapte Dewitte over naar Terzake en sinds september 2007 presenteert ze De Zevende Dag met Alain Coninx. Sinds 2008 staat ze zelf in voor het grootste deel van de presentatie.

Indra Dewitte is gehuwd, woont in de buurt van Genk en heeft een dochter. Haar vader is Harrie Dewitte, gemeenteraadslid voor de PVDA in Genk.

Lisbeth Imbo, de leading lady van ‘De ochtend', laat het razende ritme achter zich

Lisbeth Imbo is net gestopt met De ochtend. Eerst vakantie en dan even een trager leven. ‘Mijn moeder was het echt beu om te horen dat ik geen tijd had. Ze had gelijk. Mijn omgeving heeft heel erg meegeleefd met mijn job. Dat is lief, maar het is niet houdbaar.'

Onlangs tweette Lisbeth Imbo dat ze zo graag naar oude mannen luisterde. Ze had net Jan Hoet in de studio gehad (‘Wat een fijne mens, zo'n begeesterd verteller') en 's avonds in Terzake had ze Hugo De Ridder bezig gezien. Onmiddellijk kreeg ze een berichtje van Mark Coenen, de baas van Canvas, dat ze dringend eens moesten praten. ‘Bleek dat hij me met een nog oudere man samen wilde zetten: Leo Tindemans', zegt ze lachend.

Lisbeth Imbo – of Imbo'ke, zoals ze zichzelf het komende uur een paar keer zal noemen – gaat een portret maken van de oude politicus. Een portret dat vertrekt van wat zij, als jonge 36-jarige journaliste, nu voelt bij Tindemans. En dus gaat ze hem bezoeken om hem, mondjesmaat, haar vragen voor te leggen. ‘Het is de man met de eerste grote affichecampagne. Wat we nu zien – de kracht van verandering van N-VA of de campagne rond Patrick Janssens – is bij hem begonnen. Ik ga hem niet vragen wat het Egmontpact precies was. Ik wil weten waarom we er zoveel jaren later nog altijd mee bezig zijn. Hebben we niet ongelooflijk veel tijd verloren door toen gewoon koppigweg “neen” te blijven zeggen?'

Het razende ritme van De ochtend verdwijnt na vijf jaar uit haar leven. ‘Ik heb er geen idee van of ik dit soort dingen de komende vijf jaar nog ga doen, maar nu kijk ik ongelooflijk uit naar de onafhankelijkheid. Ik heb in een stramien van dag op dag gewerkt. Nu ben ik vrij, voorlopig ga ik van project naar project. Het geeft me meer tijd om mezelf meer vorm te geven. Ik kan het denkproces weer helemaal voeren.'

Hoe zwaar viel het afscheid van ‘De ochtend'?

‘Alleen donderdag, de avond voor de laatste aflevering, heb ik het even moeilijk gehad. Ik had nog laat zitten sms'en en bellen om De Croo en Vande Lanotte in de studio te krijgen. Toen dat gelukt was, besefte ik dat ik voor de laatste keer een voorbereiding voor De ochtend gemaakt had. Ik heb mijn laptop weer opengeklapt om een mail te sturen naar mijn ploeg. Om hen te bedanken en hen te zeggen dat ik heel trots was. Het is een lange brief geworden, die er in één geut uit kwam. Net voor ik ging slapen, had Sara Van Boxstael me een mail teruggestuurd, een warme reactie. Toen kreeg ik het even moeilijk. Ik heb een vriend gebeld om te horen of ik wel de juiste beslissing genomen had. “Ja, absoluut. Ga nu maar slapen”, zei hij.'

‘Vrijdag, de allerlaatste dag, ging het beter. Als er veel mensen bij zijn, word ik niet zo snel emotioneel. Dan is er een beschermlaagje dat goed werkt.'

Waarom wilde je stoppen?

Lisbeth Imbo: ‘Ik ben heel lang met die beslissing bezig geweest. Vorig jaar had ik al aan Liesbet (Vrieleman, red.) en Kris (Hoflack , twee toenmalige hoofdredacteurs, red.) laten weten dat ik wilde stoppen.'

‘Ik ben echt een avondmens. Sinds ik bij De ochtend werk, ben ik de hele dag moe. Ik loop de hele dag rond met mist in mijn hoofd. Rond 19 uur word ik wakker en dan kun je alles met mij doen: gaan eten, naar de film gaan. Dat mag natuurlijk niet, want ik moet voor 22 uur mijn bed in. Het lukte me nooit om zo gedisciplineerd te leven. Ik ben nooit in het ritme geraakt. Het zit niet in mij, zelfs na vijf jaar niet.'

‘Mijn lijf begon te protesteren. Ik sliep nooit meer een nacht door. Ook na vijf weken vakantie bleef ik om drie uur 's nachts wakker worden. Dat was echt heel slopend.'

Er zijn de laatste maanden heel wat mensen vertrokken bij ‘De ochtend'.

Lisbeth Imbo: ‘Dat heeft met dat slopende ritme te maken. Voor iemand als Gilles (De Coster, red.) wogen die vroege uren ook fysiek door. Hij is een slechte slaper. Als er dan fijne kansen komen, grijp je die. Het bougeert heel erg in de media tegenwoordig. Gilles was niet bezig met een overstap naar Woestijnvis, maar als Tom Lenaerts je belt om je te overtuigen, ben je getriggered om iets anders te doen.'

Eigenlijk zou je nog een jaartje voort doen.

‘Midden vorig jaar kwam er een nieuwe hoofdredacteur. Hij wilde graag dat ik nog even verder deed. De samenwerking met Jonas (Muylaert, red.) liep goed, het is een fijne ploeg en er was een goeie vibe. Ik wilde het wel overwegen. Maar dan verdwijnen de mensen met wie je samenwerkt een voor een. Toen Gilles wegging, heb ik veel gepraat met mensen die heel dicht bij me staan. Ik heb een vriend die altijd, bij elk twijfelmoment, zegt dat ik voort moet gaan. Toen ook hij zei: “Het is tijd is om ermee op te houden”, wist ik dat het méér was dan een gewone eindeseizoensvermoeidheid. Het was vijf jaar geweest en het was goed geweest. Ik heb een verhaal geschreven en heb de boog gemaakt. De ochtend is een merk geworden, ik kan het nu achterlaten.'

De voorlaatste uitzending deed je een dubbelinterview met Karel De Gucht en Bart De Wever. Was het voor jou belangrijk om er met een knal uit te gaan?

Lisbeth Imbo: ‘De Gucht-De Wever, dat debat wilde ik al heel lang leiden en het was de laatste kans. Het zijn twee politici die je uitdagen. Als journalist moet je even sterk staan als zij of ze walsen over je heen. Radio maken draait om de spanning die je voelt. Net op het moment dat ze aan het discussiëren waren over wat er in 2009 gebeurd was, ging het reclameblok beginnen. Neen, dacht ik, nu moeten we in overtime gaan. We konden echt niet onderbreken op zo'n moment. “Gewoon zwijgen en laten komen, me nu niet profileren”, dacht ik. Want het was aan het g ebeuren.'

Zul je die adrenaline niet missen?

‘Ongetwijfeld wel. Ik maak me geen illusies. Dat ik voortdurend met toppolitici aan de lijn hing, had niets met mijn schoon ogen te maken. Neen, ik presenteerde een programma waar zij graag in zitten. Morgen zullen ze die contacten hebben met mijn opvolgers.'

‘Van job veranderen houdt je scherp. Je bent weer zenuwachtig. En het is ook niet alle dagen De Wever-De Gucht. Een programma als De ochtend vraagt ook dat je een vakbondsman belt als er grote vakbondsactie op til is. Je stelt hem vragen vanwege zijn functie, niet vanwege zijn persoon.'

Lisbeth Imbo: ‘Ik wil groeien en rijpen, dan moet je veranderen. Bovendien ga ik nog wel radio maken, hoor. Radio 1 is met enkele leuke voorstellen gekomen voor het voorjaar. Ik voel me er goed bij dat die deur open blijft staan, ook al ga ik nu voor televisie werken.'

‘Ik kijk ernaar uit om weer mentale rust te hebben. Sinds ik beslist heb dat ik zou stoppen, waait er een wind in mijn hoofd. Ik heb plots weer ideeën en er is weer goesting. Al zal het zoeken zijn naar mijn nieuwe plek, dat onbekende schrikt met niet af.'

Ben je iemand die leeft voor haar job?

Lisbeth Imbo: ‘Te veel, denk ik. Ik kan niet een beetje De ochtend doen. Als ik het doe, dan doe ik het helemaal. Toen ik mijn moeder liet weten dat ik stopte, was het eerste wat ze zei: “Ik ben zo blij, je zult weer tijd hebben”. Ze was het echt beu om te horen dat ik geen tijd had. Ze had gelijk. Heel wat mensen zeiden me dat ik anders moest beginnen te leven. Mijn omgeving heeft heel erg meegeleefd met mijn job. Dat is lief, maar eigenlijk is het niet houdbaar.'

In de journalistiek is een burn-out altijd een risico. Niet bang voor geweest?

‘Neen, ik heb op tijd afgeremd. Zo rond de paasvakantie zat ik op mijn grens. Mentaal en fysiek was het zwaar geweest, het vertrek van Gilles was een emotionele opdoffer daarbovenop. Mensen waarschuwden me dat ik echt te hard aan het gaan was. Dat zet je wel aan het denken.'

Je verdwijnt nu even in de luwte. Geen kwade mensen meer die je lastigvallen. Afgaand op wat er op Twitter te lezen staat, zijn die er nog altijd.

Lisbeth Imbo: ‘Toen we begonnen met De ochtend hebben we bakken kritiek over ons heen gekregen. Alles wat we deden, was slecht. Zelfs gewoon ademen op antenne was er al te veel aan. (lacht) Ik wist op voorhand dat dat ging komen, maar het glijdt van me af. Ik probeer eruit te leren en indien nodig dingen bij te sturen. Maar ik kan me daar echt niet door laten kwetsen. Het is wel vervelend dat de perceptie altijd veel langer blijft hangen dan de realiteit. Soms krijg je opmerkingen over rubriekjes die een half jaar daarvoor al geschrapt waren.'

Als interviewer heb je het imago hard te zijn. Maar ook achter de schermen is vaak te horen dat ‘'die Imbo een harde tante is. Een straffe journaliste, maar geen gemakkelijke”.

‘Die perceptie leeft bij mensen die niet onmiddellijk met me samenwerken. Stel de vraag aan mijn directe collega's en ze zullen het tegenspreken. Kijk, ik leg de lat gewoon hoog. Voor hen, maar ook voor mezelf. Maar ik zie die mensen ook heel erg graag. Dat voelen ze ook.'

‘Ik doe wél mijn mond open. Als ik het geen goede beslissing vind, zég ik het gewoon. Dan kunnen we erover praten. Ik heb ook liever dat mensen kritiek in mijn gezicht uiten. Soms merk ik dat mensen zich aangevallen voelen als ik zeg wat ik vind. Dan gaat die rug recht en zie je die haartjes bijna fysiek omhoog komen. Dan denk ik: dat hoeft toch niet. Je kunt toch intellectueel van mening verschillen. Bij Terzake heb ik geleerd dat een afwijzing van je interview of je voorstel geen afwijzing is van je persoon of je talent.'

Ben je een Wetstraatjournaliste pur sang?

Lisbeth Imbo: ‘Ik houd van politieke berichtgeving, het is mensenwerk. De Wetstraat is het grote leven in het klein. Het gaat over mensen die proberen, maar die vaak door omstandigheden niet slagen. Ze verliezen zich in hun persoonlijke onzekerheden en aversies. Elke politicus heeft zijn eigen peilingen, zijn eigen frustraties. Als een kunstenaar een goed idee heeft, kan hij daar voluit voor gaan. Een politicus moet er altijd iets af doen. Er zullen mensen zijn voor wie het te weinig is en andere voor wie het te veel is.'

‘Eigenlijk wilde ik programma's als Levende lijven of De nieuwe wereld maken. Programma's waar de geïnterviewde echt centraal staat. Toevallig ben ik bij Voor de dag terechtgekomen. Daar heb ik ontdekt dat ik van het politieke nieuws houd. Soms twijfelde ik even, maar dan gebeurde er iets als 9/11. Voor geen geld van de wereld zou ik op zo'n dag ergens anders hebben willen werken dan voor een nieuwsprogramma. Maar nu keer ik dus terug naar mijn eerste liefde: spreken met mensen.''

De zevende dag is een actualiteitenprogramma van de VRT (onderdeel VRT Nieuws) met als presentatrice Indra Dewitte dat zondag wordt uitgezonden op één. Het werd voor het eerst uitgezonden in 1988.

In De zevende dag komt vooral politiek aan bod, waarbij felle discussies regelmatig voorkomen. Sinds de recentste grote restyling, waarbij Siegfried Bracke en Annemie Peeters vervangen werden door Alain Coninx en Frieda Van Wijck als presentatoren, wordt er ook aandacht besteed aan andere zaken, waaronder de algemene actualiteit van de voorbije week, sport, cultuur, media en lifestyle.

Annelies Beck verving vanaf september 2006 Frieda Van Wijck. Na een jaar stopte ook zij en kwam Indra Dewitte in haar plaats. Van 2008 tot 2010 presenteerde zij het programma alleen en deed Alain Conincx enkel nog de eindredactie, de sportrubriek en de gastronomische rubriek. Tevens waren er regelmatig gastpresentators (Ivan De Vadder, Johny Vansevenant, Tim Pauwels, Lieven Verstraete, Goedele Devroy, Linda De Win ...)

Sinds 2010 presenteert Indra Dewitte het programma samen met Ivan De Vadder. Midden 2011 wordt zij enkele maanden vervangen door Linda De Win.

De zevende dag is ook regelmatig geparodieerd geweest in Alles kan beter.

Lisbeth Imbo in weblog over De naakte waarheid.

Je bent een jonge vrouw en je wil wat. Alleen weet je nog niet goed wat. En nog minder waar je later zal eindigen. En dus zie je wat er op je pad komt en doe je wat je op dat moment leuk en goed lijkt. Tot opeens, soms pas jaren later, je leven een heel andere wending neemt en je beslissingen van toen je achtervolgen als een vervelende vlieg. Hoe meer je ze weg mept, hoe meer ze je aanvallen, en niets doen is ook geen optie. Daar sta je dan. In je blootje, volledig naakt op het TV scherm voor heel Vlaanderen.

Dat overkwam de mooie Carla Bruni, nu vrouw van de president, maar ooit gewoon een heel mooi sexy meisje dat carrière maakte als internationaal foto model. Dat overkomt nu Jelle Van Riet, al jarenlang een minnares van het literaire woord, nu de vrouw van een echte BV. En ook Marie-Rose Morel stond gisteren in haar ondergoed bij Bracke op Vrijdag. Politica of niet, eens in je blootje, altijd in je blootje.
Ik durf te wedden dat ze alledrie op zo’n moment “Shit” denken. Hadden ze toen geweten…

Een jeugdzonde!
Maar dat is natuurlijk het hele punt: wisten zij toen veel! Moet je als jong sexy foto model, dat zelf geen graten ziet in een artistieke naaktfoto, “neen” zeggen omdat je toch maar nooit weet met wie je later de sponde zal delen? Moet je een kunstproject de rug toekeren, ook al wil je graag met die mensen iets moois maken, omdat je nooit weet in welk quizke later, als je bekend bent als “vrouw van”, je foto zal opduiken? En worden modellen en mooie vrouwen maar beter nooit politica, want hoe kan je zo iemand ooit serieus nemen als die het ooit in haar hoofd heeft gehaald om in lingerie op teevee te komen?! Ik hoop van harte van niet.

“Een jeugdzonde?” vraagt Siegfried Bracke dan nog. Marie-Rose Morel antwoordt – zoals eigenlijk de hele uitzending trouwens – heel slim en snel: het is hélemaal geen jeugd”zonde”, ze heeft er geen seconde spijt van en “elke leeftijd heeft zijn dingen om te doen en om te laten”. Zo is dat, dat is heel juist.

Het is een seut die daar niet om kan lachen..

Mensen, ook jonge vrouwen, hebben recht op een verleden dat hen niet zomaar gratuit in hun gezicht wordt gegooid. Het is zo makkelijk om een presidentsvrouw in haar blote borsten op TV te zetten, een politica even te doen wankelen door wat naaktscènes of filmpjes uit het verleden te tonen. Heel leuk voor wie kijkt en een duimpje omhoog voor de durvende journalist. En de betrokkene doet er maar best aan er zelf ook mee te lachen, want anders verliest ze nog eens..
Maar is het fair? En nodig? Hoe zou u zich voelen moest u daar opeens poedel naakt in de krant staan -dan nog net voor u the Queen gaat ontmoeten – of als u voor bijna 2 miljoen kijklustigen in “uwe puren” wordt getoond? Juist, ja, dat bedoel ik.

“Ja maar”, hoor ik u al zeggen, “zij hebben er zelf voor gekozen, toen ze naakt voor de lens gingen staan”. U hebt een punt. Toen wisten ze wat ze deden, en op dat moment in hun leven paste dat ook in het grotere plaatje van hun bestaan als fotomodel en journalist. En er is ook geen enkele reden voor hen om zich te schamen, het is niet dat ze in een ordinair pornoblad of film stonden met meer dan de billen bloot en gespreid. Maar er is een verschil tussen je niet-schamen-voor-iets en ongevraagd met die naakte foto's geconfronteerd te worden, niet omdat het op dat moment relevant is voor het gesprek, maar gewoon, omdat het nu eenmaal een fijn plaatje oplevert.

Of u nu Carla Bruni een fijne dame vindt of een doortrapte mannenverslindster, Jelle Van Riet een sympathieke journaliste of een omhoog gevallen jaloerse echtgenote, en ook, of u nu Marie-Rose Morel een slimme politica vindt of een irritant fascistisch wicht, dat doet er in deze nu even niet toe: ook zij hebben het recht om niet ongepast in hun blootje te worden gezet.

Lisbeth Imbo (Geraardsbergen, 7 januari 1976) is een Vlaamse radio- en televisiepresentatrice. Ze woont in Gent.

Ze studeerde aan het bisschoppelijk Sint-Catharinacollege in Geraardsbergen, waar ze in 1993 afstudeerde, en later Germaanse Filologie aan de Universiteit van Gent. Daarna volgde ze een eenjarige opleiding journalistiek aan de VLEKHO in Brussel (1999). Tijdens dat jaar liep ze een groot aantal stages op de VRT, waaronder Nieuwe maandag, De zevende dag, De nieuwe wereld en Camping Casablanca.

Na haar studies, in 1999, slaagde Lisbeth Imbo voor het journalistenexamen en ging ze aan de slag als nieuwslezer bij Donna, gecombineerd met werk voor het Radio 1-programma De zuidkant. In 2000 stapt ze, met een vast contract, over naar het Radio 1-programma Voor De Dag, een jaar later naar De wandelgangen. Ze wordt daar één van de vaste stemmen van dat actualiteitsmagazine in de vooravond. In 2007 staat ze mee aan de wieg van het nieuwe ochtendprogramma De Ochtend

Sedert 9 januari 2008 was ze ook, meestal samen met Emmanuel Rottey, één van de ankers van Terzake op Canvas. Dit werk combineerde ze met haar presentatiewerk voor de radio. Na anderhalf jaar stopte ze bij Terzake en sindsdien werkt ze exclusief hot voor De Ochtend op Radio 1. Medio 2012 stopt Lisbeth Imbo de presentatie van De Ochtend. In eerste instantie zal ze voor Canvas een programma maken over Leo Tindemans